Το δημοτικό διαμέρισμα Λαντζοίου,βρίσκεται 10 περίπου χιλιόμετρα νότιο-ανατολικά της Ωλένης. Είναι κτισμένο στις όχθες του άλλοτε μεγάλου και πανάρχαιου ποταμού Ενιππέα.Το χωριό παλιά ονομαζόταν Λαζαρίνα και βρισκόταν στην περιοχή του προφήτη Ηλία. Στην εποχή της Τουρκοκρατίας οι άνδρες της <<Λαζαρίνας>> εξαφανίστηκαν, και οι γυναίκες τους χήρες πια,και με τα παιδιά πίστεψαν ότι τους αιχμαλώτισαν και τους σκότωσαν οι τούρκοι. Γι’αυτό αναζήτησαν ένα άλλο μέρος πιο ασφαλές για να κατοικήσουν εκεί μαζί με τα παιδιά τους.Έτσι μετέφεραν την Λαζαρίνα στη θέση που βρίσκεται σήμερα και το ονομάτισαν Λαντζόι.Το όνομα Λαντζόι προέρχεται από τη λατινική λέξη Lanjo, και σημαίνει μισθοφόρος. Άρα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η πρώην΄΄Λαζαρίνα΄ ονομάστηκε ‘΄Λαντζόι’’ επειδή οι άντρες του χωριού πήγαν μισθοφόροι και δεν σκοτώθηκαν,ούτε αιχμαλωτίστηκαν όπως ήθελαν να πιστέψουν οι ντόπιοι.Αυτό επιβεβαιώνεται κι από το γεγονός ότι οι Έλληνες της περιοχής μας,υπήρξαν μισθοφόροι των Ενετών(μαρτυρία σε ενετικά έγγραφα του 1500-1600) και είχαν σχηματίσει τα περίφημα ανταρτικά σώματα,γνωστά με το όνομα Stratioti. Το Λαντζόι ήταν υποδουλωμένο στους Τούρκους για 400 χρόνια.Μπορεί οι Τούρκοι να έκαναν καταστροφές , και να εκμεταλλεύτηκαν τους κατοίκους,, όμως κάποιοι από αυτούς ωφέλησαν πολύ το Λαντζόι. Η παράδοση λέγει ότι μια γυναίκα τουρκάλα κατοικούσε στο υψηλότερο σημείο του Λαντζοίου , και είχε πολλά χρήματα. Ένα ηλιόλουστο πρωινό βγήκε έξω από το από το σπίτι της και αγνάντεψε πολύ μακρυά,πέρα στον κάμπο ο οποίος ήταν ακαλλιέργητος. Έτσι η τουρκάλα ορκίστηκε να σπείρει τον κάμπο με αμπέλια,γιατί έλεγε ότι ήταν άδικο ένα τόσο γόνιμο και καρποφόρο έδαφος να μείνει ακαλλιέργητο. Αυτή η γυναίκα λοιπόν διέθεσε ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό και έβαλε ανθρώπους να πραγματοποιήσουν την επιθυμία της,η οποία ήταν επιτυχής και γι’αυτό σήμερα στην περιοχή μας υπάρχουν πολλά αμπέλια. Επίσης οι τούρκοι κατασκεύασαν μια υπέροχη βρύση έξω από το χωριό, η οποία σώζεται ως σήμερα. Λέγεται όμως ότι στο Λαντζόι υπήρχαν και τα λεγόμενα ‘’μπουντρούμια’’ , κρατητήρια των τούρκων όπου ρίχνονταν πολλοί χριστιανοί που έπεφταν στη δυσμένεια των τούρκων. Το Λαντζόι το 1840 αποτέλεσε έδρα του Δήμου Ωλένης , και το 1853 η έδρα μεταφέρθηκε στο καράτουλα. Το χωριό ήταν γνωστό για την μεγάλη παραγωγή ροδάκινων .Κάθε χρόνο το Σεπτέμβριο όλοι οι κάτοικοι μαζί μάζευαν τα ροδάκινα από τα χωράφια , και το βράδυ στην πλατεία του χωριού μαζεύονταν όλοι μικροί-μεγάλοι, έπιναν , χόρευαν , έλεγαν αστεία και γλεντούσαν χωρίς να λογαριάζουν την κούραση που είχαν υποστεί όλη μέρα. Η παραγωγή ροδάκινων άρχισε να μην αποδίδει πια , όταν ήρθε στην περιοχή η μεσογειακή μύγα ή μύγα της Αιγύπτου που σήμερα αποκαλούμε σκουληκόμυγα . Τα χωράφια ήταν είτε ελαιώνες , είτε αμπελώνες, είτε με σιτάρι, είτε με οπωροφόρα. Επίσης είχε και τέσσερις μύλους αριστερά και δεξιά του ποταμού Ενιππέα. Ήταν ο υδρόμυλος του Κοτσιρά, του Καρνέση , του Σκυλλακου , και του Αβδού Αγά. Οι κάτοικοι του Λαντζοίου , του Γραμματικού ,και του Αγίου Γεωργίου, πήγαιναν εκεί το σιτάρι τους ώστε να γίνει αλεύρι. Ο μυλωνάς είχε στην υπηρεσία του έναν επιστάτη που πρόσεχε το νερό που έφτανε από τον Ενιππέα ποταμό στον υδρόμυλο, γιατί το νερό περνούσε από ανώμαλο έδαφος και κάποιοι συγχωριανοί το έκοβαν από τα αυλάκια ,για να ποτίσουν τα χωράφια τους. Επίσης οι κάτοικοι ασχολούνταν ακόμα με την κτηνοτροφία, και την γεωργία, πελεκούσαν πεύκες και μάζευαν το ρετσίνι για να το πάνε στην βιομηχανία στις Καρούτες που λειτουργεί έως σήμερα. Στο Λαντζόι υπάγονται τα χωριά Άγιος Γεώργιος, κτισμένος στο λόφο βόρεια του Λαντζοίου, και του Γραμματικού με 6-10 οικογένειες που παλιά ήταν και η έδρα του Αβδού Αγά επί τις τουρκοκρατίας. Το πρώτο λεωφορείο ήρθε στο Λαντζόι ανάμεσα στο 1930 με 1935, και οι κάτοικοι που το έβλεπαν πρώτη φορά το φώναζαν Σατούρνια. Στην κοινότητα Λαντζοίου κάθε χρόνο ο εκπολιτιστικός σύλλογος διοργάνωνε τις γαιδουροδρομίες τις σακοδρομίες , και τις γυμναστικές επιδείξεις οι οποίες γινόντουσαν κάθε δεύτερη μέρα του Πάσχα και έπαιρναν μέρος Λαντζοναίοι και Αγιωργίτες.Το χωριό τότε ήταν το κεφαλοχώρι του Δήμου Ωλένης. Σήμερα είναι αρκετά μεγάλο , έχει 700 περίπου κατοίκους και είναι πολύ γραφικό. Τ0 Μάρτιο του 2009 δημιουργήθηκε ο πολιτιστικός σύλλογος (Άγιος Δημήτριος) οδηγώντας τα πολιτιστικά δρώμενα του χωριού. Έχει Τρία (3) Καφενεία/Ψησταριές, δύο (2) Μίνι Μάρκετ, δύο (2) κρεοπωλεία ,ένα (1) Δημοτικό Σχολείο, ένα (1)Νηπιαγωγείο και ένα (1) Κοινοτικό Κατάστημα. Σ’ένα ύψωμα υπάρχει το ξωκλήσι του προφήτη Ηλία, πανω απο τις όχθες του ποταμού Ενιππέα το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου και μέσα στο χωριό δεσπόζει η κεντρική εκκλησία του Αγίου Δημητρίου καθώς και η Αγία Κυριακή στο κοιμητήριο.

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΛΑΤΖΟΙΟΥ

ΗΛΙΑΣ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΗΛΙΑΣ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ (1950) γεννήθηκε στο χωριό Λαντζόϊ. Εκεί πέρασε τα παιδικά και τα μαθητικά του χρόνια. Τις μουσικές σπουδές του, τις άρχισε και τις ολοκλήρωσε στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών. Δάσκαλοί του η Ελένη Γαϊδεμβέργερ, ο Μιλτιάδης Κουτούκος, ο Αντίοχος Ευαγγελάτος.

Μεγάλο βήμα για την καθιέρωσή του αποτέλεσαν οι τρεις συναυλίες που έδωσε ως νέος συνθέτης, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, τον Αύγουστο του 1978, στο Θέατρο Λυκαβηττού.

Από τότε την μουσική του διαδρομή αποτυπώνουν 17 δίσκοι-CD, που μεταξύ αυτών είναι τα «Γράμματα στο Μακρυγιάννη», « οι Ξένες Πόρτες», τα « Λαϊκά Προάστια», οι «Προσανατολισμοί» οι «Αργοναύτες»,η «Μουσική για σαντούρι & ορχήστρα», οι «Ωδές» , μελοποιήσεις ποιημάτων του Μίκη Θεοδωράκη, του Διονύση Καρατζά κλπ. Ανέκδοτα έργα του η συμφωνιέτα «Ανταύγειες», η « Μουσική για βιολοντσέλλο και ορχήστρα», η σονάτα «Ελληνικό Καλοκαίρι», τα «Επιθαλάμια» κ.α.

Σημαντικές ορχήστρες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό έχουν παρουσιάσει το έργο του, σημειώνοντας εξαιρετική επιτυχία: Η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, η Ορχήστρα των Χρωμάτων, η Suisse Romande της Γενεύης, η English Players του Λονδίνου, η Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ, η Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής (ΚΟΕΜ) κλπ.

Από το 1978 έως τώρα έχει δώσει εκατοντάδες συναυλίες σε όλες σχεδόν τις πόλεις και κωμοπόλεις της χώρας και έχει συμμετάσχει στα πιο ενδιαφέροντα καλλιτεχνικά φεστιβάλ. Αίθουσες και χώροι υψηλού κύρους έχουν φιλοξενήσει την μουσική του. Το Queen Elizabeth Hall του Λονδίνου, η Alte Oper της Φραγκφούρτης, το Βerwlhallen της Στοκχόλμης, το Victoria Hall της Γενεύης, το Auditorium Sain Zermain και το Casino de Paris στο Παρίσι, το WDR στην Κολωνία, το Ωδείο Ηρώδου Αττικού, η Αρχαία Ολυμπία, το Αρχαίο Ωδείο Πάτρας , οι Δελφοί κλπ. Επίσης έχει δώσει διαλέξεις στα Αγγλικά Πανεπιστήμια της Οξφόρδης και East Anglia ( Νόριτς), όπως επίσης και σε αρκετές ελληνικές πόλεις και Πανεπιστήμια.



Το 2006 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο «Αφήγηση των Ηχων» από τις εκδόσεις Κέδρος, ενώ από τις εκδόσεις Μαϊστρος, μόλις κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο «Αντι–Ηχήσεις».

Στην καλλιτεχνική του διαδρομή έχει συνεργαστεί με σημαντικότατους ερμηνευτές: Μπέλλου , Μητσιάς, Πρωτοψάλτη,Μοσχολιού, Βενετσάνου, Χριστογιαννόπουλος, Θεοδωρίδου, Καλογιάννης, Μηλιαρέσης, Μόσχος, Τκατσέβα, Δημητράτος, Φόρτη, κ.α.

Υπήρξε Καλλιτεχνικός Διευθυντής για τρία χρόνια (1994 – 1997) της Ορχήστρας Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ και αμέσως μετά (1997-1999) Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας, όπου μέσω αυτού δημιούργησε πρωτότυπες και μοναδικές εκδηλώσεις.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Δημοσθένης Δόγκας

Ο Δημοσθένης Δόγκας ήταν βουλευτής Ηλείας.Γεννήθηκε στο Λαντζόι Ηλείας και καταγόταν απο οικογένεια πολιτικών. Ο πατέρας του ήταν δήμαρχος του δήμου Ώλενας και η αδερφή του σύζυγος του πολιτικού Σωτήριου Κρεκουκιώτη.

Το 1875 εκλέχτηκε δήμαρχος Ώλενας, το 1881 δήμαρχος Ολυμπίων και το 1887 δήμαρχος πάλι Ώλενας. Το 1881 έθεσε πρώτη φορά υποψηφιότητα για την βουλευτική θέση, την οποία και κατέλαβε. Το 1895 και 1902 επανεκλέχτηκε βουλευτής Ηλείας. Ήταν ακραιφνής υποστηρικτής της πολιτικής Τρικούπη ενώ επι πολλά χρόνια συνεργαζόταν με τον Στεφανοπουλικό συνδυασμό. Πολλές ήταν και οι προσπάθειες του για έλεγχο των εκλογικών αποτελεσμάτων με παράνομα μέσα.

Απεβίωσε στις 25 Οκτωβρίου του 1905 στο Κρεκούκι Ηλείας, όπου είχε μεταφερθεί απο την Αθήνα λόγω εξάντλησης. Η κηδεία του ήταν μεγαλοπρεπής και παρεβρέθηκε όλο το χωριό, ο βουλευτής και προσωπικός του φίλος Χρήστος Στεφανόπουλος καθώς και ο ανηψιός του, βουλευτής Ιωάννης Κρεκουκιώτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου