Το δημοτικό διαμέρισμα Λαντζοίου,βρίσκεται 10 περίπου χιλιόμετρα νότιο-ανατολικά της Ωλένης. Είναι κτισμένο στις όχθες του άλλοτε μεγάλου και πανάρχαιου ποταμού Ενιππέα.Το χωριό παλιά ονομαζόταν Λαζαρίνα και βρισκόταν στην περιοχή του προφήτη Ηλία. Στην εποχή της Τουρκοκρατίας οι άνδρες της <<Λαζαρίνας>> εξαφανίστηκαν, και οι γυναίκες τους χήρες πια,και με τα παιδιά πίστεψαν ότι τους αιχμαλώτισαν και τους σκότωσαν οι τούρκοι. Γι’αυτό αναζήτησαν ένα άλλο μέρος πιο ασφαλές για να κατοικήσουν εκεί μαζί με τα παιδιά τους.Έτσι μετέφεραν την Λαζαρίνα στη θέση που βρίσκεται σήμερα και το ονομάτισαν Λαντζόι.Το όνομα Λαντζόι προέρχεται από τη λατινική λέξη Lanjo, και σημαίνει μισθοφόρος. Άρα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η πρώην΄΄Λαζαρίνα΄ ονομάστηκε ‘΄Λαντζόι’’ επειδή οι άντρες του χωριού πήγαν μισθοφόροι και δεν σκοτώθηκαν,ούτε αιχμαλωτίστηκαν όπως ήθελαν να πιστέψουν οι ντόπιοι.Αυτό επιβεβαιώνεται κι από το γεγονός ότι οι Έλληνες της περιοχής μας,υπήρξαν μισθοφόροι των Ενετών(μαρτυρία σε ενετικά έγγραφα του 1500-1600) και είχαν σχηματίσει τα περίφημα ανταρτικά σώματα,γνωστά με το όνομα Stratioti. Το Λαντζόι ήταν υποδουλωμένο στους Τούρκους για 400 χρόνια.Μπορεί οι Τούρκοι να έκαναν καταστροφές , και να εκμεταλλεύτηκαν τους κατοίκους,, όμως κάποιοι από αυτούς ωφέλησαν πολύ το Λαντζόι. Η παράδοση λέγει ότι μια γυναίκα τουρκάλα κατοικούσε στο υψηλότερο σημείο του Λαντζοίου , και είχε πολλά χρήματα. Ένα ηλιόλουστο πρωινό βγήκε έξω από το από το σπίτι της και αγνάντεψε πολύ μακρυά,πέρα στον κάμπο ο οποίος ήταν ακαλλιέργητος. Έτσι η τουρκάλα ορκίστηκε να σπείρει τον κάμπο με αμπέλια,γιατί έλεγε ότι ήταν άδικο ένα τόσο γόνιμο και καρποφόρο έδαφος να μείνει ακαλλιέργητο. Αυτή η γυναίκα λοιπόν διέθεσε ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό και έβαλε ανθρώπους να πραγματοποιήσουν την επιθυμία της,η οποία ήταν επιτυχής και γι’αυτό σήμερα στην περιοχή μας υπάρχουν πολλά αμπέλια. Επίσης οι τούρκοι κατασκεύασαν μια υπέροχη βρύση έξω από το χωριό, η οποία σώζεται ως σήμερα. Λέγεται όμως ότι στο Λαντζόι υπήρχαν και τα λεγόμενα ‘’μπουντρούμια’’ , κρατητήρια των τούρκων όπου ρίχνονταν πολλοί χριστιανοί που έπεφταν στη δυσμένεια των τούρκων. Το Λαντζόι το 1840 αποτέλεσε έδρα του Δήμου Ωλένης , και το 1853 η έδρα μεταφέρθηκε στο καράτουλα. Το χωριό ήταν γνωστό για την μεγάλη παραγωγή ροδάκινων .Κάθε χρόνο το Σεπτέμβριο όλοι οι κάτοικοι μαζί μάζευαν τα ροδάκινα από τα χωράφια , και το βράδυ στην πλατεία του χωριού μαζεύονταν όλοι μικροί-μεγάλοι, έπιναν , χόρευαν , έλεγαν αστεία και γλεντούσαν χωρίς να λογαριάζουν την κούραση που είχαν υποστεί όλη μέρα. Η παραγωγή ροδάκινων άρχισε να μην αποδίδει πια , όταν ήρθε στην περιοχή η μεσογειακή μύγα ή μύγα της Αιγύπτου που σήμερα αποκαλούμε σκουληκόμυγα . Τα χωράφια ήταν είτε ελαιώνες , είτε αμπελώνες, είτε με σιτάρι, είτε με οπωροφόρα. Επίσης είχε και τέσσερις μύλους αριστερά και δεξιά του ποταμού Ενιππέα. Ήταν ο υδρόμυλος του Κοτσιρά, του Καρνέση , του Σκυλλακου , και του Αβδού Αγά. Οι κάτοικοι του Λαντζοίου , του Γραμματικού ,και του Αγίου Γεωργίου, πήγαιναν εκεί το σιτάρι τους ώστε να γίνει αλεύρι. Ο μυλωνάς είχε στην υπηρεσία του έναν επιστάτη που πρόσεχε το νερό που έφτανε από τον Ενιππέα ποταμό στον υδρόμυλο, γιατί το νερό περνούσε από ανώμαλο έδαφος και κάποιοι συγχωριανοί το έκοβαν από τα αυλάκια ,για να ποτίσουν τα χωράφια τους. Επίσης οι κάτοικοι ασχολούνταν ακόμα με την κτηνοτροφία, και την γεωργία, πελεκούσαν πεύκες και μάζευαν το ρετσίνι για να το πάνε στην βιομηχανία στις Καρούτες που λειτουργεί έως σήμερα. Στο Λαντζόι υπάγονται τα χωριά Άγιος Γεώργιος, κτισμένος στο λόφο βόρεια του Λαντζοίου, και του Γραμματικού με 6-10 οικογένειες που παλιά ήταν και η έδρα του Αβδού Αγά επί τις τουρκοκρατίας. Το πρώτο λεωφορείο ήρθε στο Λαντζόι ανάμεσα στο 1930 με 1935, και οι κάτοικοι που το έβλεπαν πρώτη φορά το φώναζαν Σατούρνια. Στην κοινότητα Λαντζοίου κάθε χρόνο ο εκπολιτιστικός σύλλογος διοργάνωνε τις γαιδουροδρομίες τις σακοδρομίες , και τις γυμναστικές επιδείξεις οι οποίες γινόντουσαν κάθε δεύτερη μέρα του Πάσχα και έπαιρναν μέρος Λαντζοναίοι και Αγιωργίτες.Το χωριό τότε ήταν το κεφαλοχώρι του Δήμου Ωλένης. Σήμερα είναι αρκετά μεγάλο , έχει 700 περίπου κατοίκους και είναι πολύ γραφικό. Τ0 Μάρτιο του 2009 δημιουργήθηκε ο πολιτιστικός σύλλογος (Άγιος Δημήτριος) οδηγώντας τα πολιτιστικά δρώμενα του χωριού. Έχει Τρία (3) Καφενεία/Ψησταριές, δύο (2) Μίνι Μάρκετ, δύο (2) κρεοπωλεία ,ένα (1) Δημοτικό Σχολείο, ένα (1)Νηπιαγωγείο και ένα (1) Κοινοτικό Κατάστημα. Σ’ένα ύψωμα υπάρχει το ξωκλήσι του προφήτη Ηλία, πανω απο τις όχθες του ποταμού Ενιππέα το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου και μέσα στο χωριό δεσπόζει η κεντρική εκκλησία του Αγίου Δημητρίου καθώς και η Αγία Κυριακή στο κοιμητήριο.

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008

ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ


Στιγμές τρύγου την δεκαετία του του 50 στο δημοτικό διαμέρισμα Λαντζοϊου


Στιγμές τρύγου την δεκαετία του του 50 στο δημοτικό διαμέρισμα Λαντζοϊου



Στιγμές τρύγου την δεκαετία του του 50 στο δημοτικό διαμέρισμα Λαντζοϊου




Οικογενειακή Μορφή Τρύγου το 1950 στο δημοτικό 
                           διαμέρισμα Λαντζοϊου


Δίπλωμα που απονεμήθηκε στο δημοτικό διαμέρισμα Λαντζοϊου του το 1931 στην Διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης  για την ποιότητα της παραγόμενης Κορινθιακής σταφίδας της περιοχής. 

 

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΠΕΛΑΡΓΩΝ

Μελωδία της φύσης…

Μοναδική ομορφιά προσφέρουν οι πελαργοί που επιβιώνουν τις τελευταίες ημέρες σε χωράφια με τριφύλλια στις Καρούτες. Απαραίτητη είναι η προστασία τους προκειμένου να επιστρέψουν στην άγρια φύση.



Η φύση σε όλο της το μεγαλείο βρίσκεται αυτή την εποχή στην εν λόγω περιοχή και τα λόγια είναι «φτωχά» για να περιγράψουν την εικόνα που προκαλούν τα άγρια πτηνά σε όσους τα αντικρίζουν
Συνήθως είναι πολύ ήρεμοι δείχνοντας πως έχουν βρει προσωρινό «καταφύγιο» για την επιβίωσή τους και πετούν ανοίγοντας εντυπωσιακά τις μεγάλες φτερούγες τους , όταν κάποιος πλησιάζει σε πολύ κοντινή απόσταση.


«Πρόκειται για πρωτοφανές και μοναδικό θέαμα που προκαλούν οι πελαργοί οι οποίοι ήλθαν ξαφνικά στην περιοχή. Δεν μπορούμε να χορτάσουμε την ομορφιά τους που είναι μοναδική και έχει συνεπάρει όσους τους βλέπουν. Βασικό μέλημά όλων θα πρέπει να είναι η προστασία των άγριων πτηνών που πιθανότατα ήλθαν στο μέρος για να βρουν τροφή και να δυναμώσουν , αφού δείχνουν μικροί και αδύναμοι» ανέφερε o Θεοδ. Ρήγας, στην περιουσία του οποίου στην περιοχή της Καρούτας βρίσκονται εδώ και πέντε ημέρες περίπου οι πελαργοί.
Είναι άγνωστο πόσο θα παραμείνουν στο σημείο , αλλά στα διάστημα αυτό προέχει η προστασία τους , από πιθανή «εισβολή» ασυνείδητων.
«Παλαιότερα θυμάμαι πως είχε έλθει ένα ίδιο πτηνό στην περιοχή μας, αλλά αυτό που συμβαίνει τώρα είναι εντυπωσιακό. Είναι ανάγκη να συμβάλλουν όλοι στην προστασία τους» υπογράμμισε  ο Αθαν. Ζουμβρούλης.
Σε μια εποχή που η φύση και τα διάφορα είδη της κυριολεκτικά ισοπεδώνονται , η ύπαρξη και η προστασία των άγριων πτηνών είναι επιβεβλημένη ,πρωτίστως από τις αρμόδιες υπηρεσίες που έχουν την ευθύνη της επιτήρησης αλλά και από τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής, για να μην έχουμε και νέα θύματα της «απληστίας» που σήμερα είναι έντονη όσο ποτέ...

«Βασικό μέλημα θα πρέπει να είναι η προστασία των άγριων πτηνών που ήλθαν στο μέρος για να βρουν τροφή και να δυναμώσουν» ανέφερε ο Θεόδ. Ρήγας.

«Παλαιότερα θυμάμαι πως είχε έλθει ένα ίδιο πτηνό στην περιοχή μας, αλλά αυτό που συμβαίνει τώρα είναι εντυπωσιακό» δήλωσε ο Αθαν. Ζουμπρούλης.