Το δημοτικό διαμέρισμα Λαντζοίου,βρίσκεται 10 περίπου χιλιόμετρα νότιο-ανατολικά της Ωλένης. Είναι κτισμένο στις όχθες του άλλοτε μεγάλου και πανάρχαιου ποταμού Ενιππέα.Το χωριό παλιά ονομαζόταν Λαζαρίνα και βρισκόταν στην περιοχή του προφήτη Ηλία. Στην εποχή της Τουρκοκρατίας οι άνδρες της <<Λαζαρίνας>> εξαφανίστηκαν, και οι γυναίκες τους χήρες πια,και με τα παιδιά πίστεψαν ότι τους αιχμαλώτισαν και τους σκότωσαν οι τούρκοι. Γι’αυτό αναζήτησαν ένα άλλο μέρος πιο ασφαλές για να κατοικήσουν εκεί μαζί με τα παιδιά τους.Έτσι μετέφεραν την Λαζαρίνα στη θέση που βρίσκεται σήμερα και το ονομάτισαν Λαντζόι.Το όνομα Λαντζόι προέρχεται από τη λατινική λέξη Lanjo, και σημαίνει μισθοφόρος. Άρα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η πρώην΄΄Λαζαρίνα΄ ονομάστηκε ‘΄Λαντζόι’’ επειδή οι άντρες του χωριού πήγαν μισθοφόροι και δεν σκοτώθηκαν,ούτε αιχμαλωτίστηκαν όπως ήθελαν να πιστέψουν οι ντόπιοι.Αυτό επιβεβαιώνεται κι από το γεγονός ότι οι Έλληνες της περιοχής μας,υπήρξαν μισθοφόροι των Ενετών(μαρτυρία σε ενετικά έγγραφα του 1500-1600) και είχαν σχηματίσει τα περίφημα ανταρτικά σώματα,γνωστά με το όνομα Stratioti. Το Λαντζόι ήταν υποδουλωμένο στους Τούρκους για 400 χρόνια.Μπορεί οι Τούρκοι να έκαναν καταστροφές , και να εκμεταλλεύτηκαν τους κατοίκους,, όμως κάποιοι από αυτούς ωφέλησαν πολύ το Λαντζόι. Η παράδοση λέγει ότι μια γυναίκα τουρκάλα κατοικούσε στο υψηλότερο σημείο του Λαντζοίου , και είχε πολλά χρήματα. Ένα ηλιόλουστο πρωινό βγήκε έξω από το από το σπίτι της και αγνάντεψε πολύ μακρυά,πέρα στον κάμπο ο οποίος ήταν ακαλλιέργητος. Έτσι η τουρκάλα ορκίστηκε να σπείρει τον κάμπο με αμπέλια,γιατί έλεγε ότι ήταν άδικο ένα τόσο γόνιμο και καρποφόρο έδαφος να μείνει ακαλλιέργητο. Αυτή η γυναίκα λοιπόν διέθεσε ένα πολύ μεγάλο χρηματικό ποσό και έβαλε ανθρώπους να πραγματοποιήσουν την επιθυμία της,η οποία ήταν επιτυχής και γι’αυτό σήμερα στην περιοχή μας υπάρχουν πολλά αμπέλια. Επίσης οι τούρκοι κατασκεύασαν μια υπέροχη βρύση έξω από το χωριό, η οποία σώζεται ως σήμερα. Λέγεται όμως ότι στο Λαντζόι υπήρχαν και τα λεγόμενα ‘’μπουντρούμια’’ , κρατητήρια των τούρκων όπου ρίχνονταν πολλοί χριστιανοί που έπεφταν στη δυσμένεια των τούρκων. Το Λαντζόι το 1840 αποτέλεσε έδρα του Δήμου Ωλένης , και το 1853 η έδρα μεταφέρθηκε στο καράτουλα. Το χωριό ήταν γνωστό για την μεγάλη παραγωγή ροδάκινων .Κάθε χρόνο το Σεπτέμβριο όλοι οι κάτοικοι μαζί μάζευαν τα ροδάκινα από τα χωράφια , και το βράδυ στην πλατεία του χωριού μαζεύονταν όλοι μικροί-μεγάλοι, έπιναν , χόρευαν , έλεγαν αστεία και γλεντούσαν χωρίς να λογαριάζουν την κούραση που είχαν υποστεί όλη μέρα. Η παραγωγή ροδάκινων άρχισε να μην αποδίδει πια , όταν ήρθε στην περιοχή η μεσογειακή μύγα ή μύγα της Αιγύπτου που σήμερα αποκαλούμε σκουληκόμυγα . Τα χωράφια ήταν είτε ελαιώνες , είτε αμπελώνες, είτε με σιτάρι, είτε με οπωροφόρα. Επίσης είχε και τέσσερις μύλους αριστερά και δεξιά του ποταμού Ενιππέα. Ήταν ο υδρόμυλος του Κοτσιρά, του Καρνέση , του Σκυλλακου , και του Αβδού Αγά. Οι κάτοικοι του Λαντζοίου , του Γραμματικού ,και του Αγίου Γεωργίου, πήγαιναν εκεί το σιτάρι τους ώστε να γίνει αλεύρι. Ο μυλωνάς είχε στην υπηρεσία του έναν επιστάτη που πρόσεχε το νερό που έφτανε από τον Ενιππέα ποταμό στον υδρόμυλο, γιατί το νερό περνούσε από ανώμαλο έδαφος και κάποιοι συγχωριανοί το έκοβαν από τα αυλάκια ,για να ποτίσουν τα χωράφια τους. Επίσης οι κάτοικοι ασχολούνταν ακόμα με την κτηνοτροφία, και την γεωργία, πελεκούσαν πεύκες και μάζευαν το ρετσίνι για να το πάνε στην βιομηχανία στις Καρούτες που λειτουργεί έως σήμερα. Στο Λαντζόι υπάγονται τα χωριά Άγιος Γεώργιος, κτισμένος στο λόφο βόρεια του Λαντζοίου, και του Γραμματικού με 6-10 οικογένειες που παλιά ήταν και η έδρα του Αβδού Αγά επί τις τουρκοκρατίας. Το πρώτο λεωφορείο ήρθε στο Λαντζόι ανάμεσα στο 1930 με 1935, και οι κάτοικοι που το έβλεπαν πρώτη φορά το φώναζαν Σατούρνια. Στην κοινότητα Λαντζοίου κάθε χρόνο ο εκπολιτιστικός σύλλογος διοργάνωνε τις γαιδουροδρομίες τις σακοδρομίες , και τις γυμναστικές επιδείξεις οι οποίες γινόντουσαν κάθε δεύτερη μέρα του Πάσχα και έπαιρναν μέρος Λαντζοναίοι και Αγιωργίτες.Το χωριό τότε ήταν το κεφαλοχώρι του Δήμου Ωλένης. Σήμερα είναι αρκετά μεγάλο , έχει 700 περίπου κατοίκους και είναι πολύ γραφικό. Τ0 Μάρτιο του 2009 δημιουργήθηκε ο πολιτιστικός σύλλογος (Άγιος Δημήτριος) οδηγώντας τα πολιτιστικά δρώμενα του χωριού. Έχει Τρία (3) Καφενεία/Ψησταριές, δύο (2) Μίνι Μάρκετ, δύο (2) κρεοπωλεία ,ένα (1) Δημοτικό Σχολείο, ένα (1)Νηπιαγωγείο και ένα (1) Κοινοτικό Κατάστημα. Σ’ένα ύψωμα υπάρχει το ξωκλήσι του προφήτη Ηλία, πανω απο τις όχθες του ποταμού Ενιππέα το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου και μέσα στο χωριό δεσπόζει η κεντρική εκκλησία του Αγίου Δημητρίου καθώς και η Αγία Κυριακή στο κοιμητήριο.

Σάββατο 16 Αυγούστου 2008

ΔΩΡΕΑ ΑΠΟ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες και μακριά από τα «φώτα» της  δημοσιότητας ένας απόδημος Έλληνας, μόνιμος κάτοικος  Γερμανίας (Düsseldorf), μεσολάβησε ώστε να πραγματοποιηθεί επιτυχώς η δωρεά από Δήμο γερμανικής πόλης σε χωριό της Ηλείας. Ο λόγος για τον Ιωάννη Βατάλη (SPD), δημοτικό σύμβουλο της πόλης του Düsseldorf και Πρόεδρο του Ausländerbeirat  Düsseldorf ο οποίος μεσολάβησε μεταξύ του πυροσβεστικού Σώματος του Düsseldorf και της Κοινότητας Λανζόιου του Δήμου Ωλένης για να πραγματοποιηθεί δωρεά 40 σύγχρονων στολών πυρασφάλειας της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας από το Δήμο Düsseldorf προς την Κοινότητα Λαντζοΐου.Η αρχή της προσπάθειας έγινε πέρσι, κατά την περίοδο των μεγάλων πυρκαγιών στην Ελλάδα, σε μία συνέντευξη στην εφημερίδα Neue Rhein Zeitung και τη δημοσιογράφο Simone Bellingröhr. Στην συνέντευξη εκείνη ο κ. Ιωάννης Βατάλης μετά από σχετική ερώτηση της δημοσιογράφου, είχε αναφερθεί στα προβλήματα που παρουσιάστηκαν σε πολλά χωριά από τις εκτεταμένες εστίες πυρκαγιάς. Την ίδια περίοδο ο κ. Βατάλης επικοινώνησε με τον κ. Σωτήρη Κοτσομιτόπουλο, πρώην κάτοικο Düsseldorf και ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Κοινότητας Düsseldorf ο οποίος μετά από 40 χρόνια στη Γερμανία επέστρεψε και ζει πλέον μόνιμα στην γενέτειρά του. Ο κ. Κοτσομιτόπουλος εξιστόρησε τον εφιάλτη που έζησε η περιοχή ολόκληρη από τις πυρκαγιές και την μάχη που έδιναν πυροσβέστες και κάτοικοι για να αποτρέψουν την ολική καταστροφή και αναφέρθηκε στα σχέδια δημιουργίας εθελοντικής ομάδας πυρόσβεσης καθώς και στη σπουδαιότητα ύπαρξης της. 

Ένας χρόνος πέρασε από τις καταστροφικές πυρκαγιές της  Ηλείας. Κάποιες πληγές επουλώθηκαν και άλλες είναι στη σειρά. Οι μνήμες όμως δεν «επουλώνονται» και η Κοινότητα Λαντζοΐου αποφάσισε να διδαχθεί από αυτές. Έτσι δημιούργησε την εθελοντική ομάδα πυρασφάλειας η οποία αποτελείται σήμερα από 30 ανθρώπους, άντρες και γυναίκες.Ο κ. Ιωάννης Βατάλης, στην προσπάθειά του να ενισχύσει το σχέδιο για τον εξοπλισμό της εθελοντικής ομάδας πυρόσβεσης της Κοινότητας Λαντζόιου έφερε σε επαφή την Κοινότητα Λαντζοΐου με την Πυροσβεστική Υπηρεσία του Düsseldorf και το Δήμο της γερμανικής πόλης και μετά από τις απαραίτητες συζητήσεις αποφασίστηκε η δωρεά περίπου 40 στολών πυρασφάλειας από το Δήμο Düsseldorf στο δημοτικό Διαμέρισμα Λαντζοΐου. Πρόκειται για ειδικές στολές της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας του Düsseldorf που εκπληρούν υψηλές προδιαγραφές στον τομέα ασφάλειας προσωπικού. Η συνολική αξία της δωρεάς ανέρχεται στα 18.000 Ευρώ. Σύμφωνα με τον κ. Βατάλη η δωρεά των στολών είναι η αρχή για τον εξοπλισμό της ομάδας εθελοντικής πυρόσβεσης της Κοινότητας Λαντζοΐου. Θα ακολουθήσει μελλοντικά και άλλος εξοπλισμός ενώ δεν αποκλείεται και μία συνεργασία μεταξύ της εθελοντικής ομάδας και της Πυροσβεστικής της γερμανικής πόλης στον τομέα της εκπαίδευσης με σεμινάρια και ασκήσεις πυρασφάλειας

. Ο κ. Βατάλης φρόντισε για την ασφαλή μεταφορά της δωρεάς της πόλης του Düsseldorf και έτσι αρχές του Ιουλίου οι στολές είχαν φτάσει στην Κοινότητα Λαντζοΐου. Δύο μέρες αργότερα ο Δήμαρχος Ωλένης κ. Ιωάννης Παναγόπουλος και οι αρχές της Κοινότητας επιφύλαξαν θερμή υποδοχή στον κ. Ιωάννη Βατάλη κατά την επίσκεψή του στο Λαντζόι και την πραγματοποίηση της επίσημης παράδοσης των στολών στην Κοινότητα Λαντζοΐου

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Σχόλια (Atom)